Στους σύγχρονους ρυθμούς ζωής ο χρόνος που διαθέτουμε στο καθημερινό μας γεύμα μειώνεται συνεχώς. Συνήθως τρώμε το φαγητό μας βιαστικά με όλη την προσοχή μας στραμμένη στην οθόνη: της τηλεόρασης, του υπολογιστή, του tablet, του κινητού.

Ίσως εμείς οι ενήλικες να καταλαβαίνουμε τις συνέπειες αυτής της πρακτικής και να ξέρουμε ότι το «σωστό» γεύμα συμβαίνει σ’ ένα τραπέζι, με φιλικές συζητήσεις και χωρίς εξωτερικούς παράγοντες να απαιτούν την προσοχή μας. Όμως τα παιδιά συνήθως δεν έχουν την δική μας εμπειρία και είναι πιο ευεπηρέαστα στην ψηφιακή συντροφιά ως τη μοναδική.

Όταν το παιδί τρώει παρακολουθώντας τηλεόραση δεν προσέχει τι τρώει. Έτσι δεν μαθαίνει να εκτιμάει το ίδιο το φαγητό, ούτε διευρύνει τους γευστικούς του ορίζοντες – με αποτέλεσμα αν κάτι δεν του αρέσει, ας πούμε οι φακές, δεν θα μπει στον κόπο να ξαναδοκιμάσει κάποια στιγμή. Επίσης τρώει απρόσεχτα και πολύ παραπάνω απ’ ό, τι χρειάζεται, αφού τρώει μηχανικά. Έρευνες έχουν αποδείξει τη σύνδεση μεταξύ της παιδικής παχυσαρκίας και των μοναχικών γευμάτων μπροστά στην τηλεόραση. Και δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι η τηλεόραση βρίθει διαφημίσεων για σνακ υψηλού θερμιδικού δείκτη αλλά ελάχιστης διατροφικής αξίας, επομένως τα παιδιά εύκολα «ξεμυαλίζονται» και λαχταράνε ό, τι παρουσιάζει η τηλεόραση εις βάρους της καθημερινής, υγιεινής κουζίνας. Αυτό έχει μακρόχρονες συνέπειες, τόσο στην υγεία τους, όσο και στις διατροφικές τους συνήθειες στην ενήλικη ζωή τους.

Η λύση είναι το μέτρο. Δύσκολα μπορείτε να απαγορεύσετε την τηλεόραση ή το διαδίκτυο από το σπιτικό σας. Ωστόσο μπορείτε να κάνετε ένα εβδομαδιαίο πρόγραμμα με τις ώρες που επιτρέπεται να βλέπει το παιδί τηλεόραση και να ασχολείται με τον υπολογιστή, και να δώσετε εσείς πρώτοι το καλό παράδειγμα. Επίσης φροντίστε όσο μπορείτε να τρώτε παρέα με τα παιδιά σας, σε μια ορισμένη ώρα, στο τραπέζι. Χωρίς άλλον ήχο παρά τις φωνές σας, τα γέλια σας και τις ιστορίες σας. Ακούγεται δύσκολο – και είναι! – αλλά σίγουρα αξίζει την προσπάθεια.